طالب امروز خطرناک تر از طالب دیروز؛این قوم تمامیت افغان را می خواهد - وبلاگ واحدی

مهسا مژدهی: افغانستان در حال گذراندن روزهای عجیب و سختی است که دهه نود میلادی را به یاد می آورد. ایالات متحده به زودی به طور کامل این کشور را پس از دو دهه ترک می نماید و دولت در کابل از هر زمان دیگری ضعیف تر شده است. طالبان می گوید 80 درصد کشور را در دست دارد و بر روی نقشه هایی که مدام در حال بروز رسانی هستند، تنها بخش هایی از مرکز کشور و از جمله کابل در اختیار دولت قرار دارند. حضور طالبان در مرزها باعث نگرانی هایی برای همسایگان افغانستان شده است. هر چند این گروه کوشش نموده تا چهره متفاوتی از خود نشان دهد با این حال اما در حالی که افغانستان یک دولت رسمی دارد و گروهی شبهه نظامی دست به تصرف دیگر نقاط کشور زده، برای کشورهای هم مرز نگرانی هایی را به بار می آورد.

ایالات متحده می رود، همسایگان می مانند

هرچند که در منطقه و در میان کشورهایی که در افغانستان به نوعی نقش افرینی می نمایند، حضور ایالات متحده امر مطلوبی به حساب نمی آمده اما خروج فوری و سریع این کشور از افغانستان آن هم در شرایطی که تبادل نظرهایش با طالبان در قطر با ازاد شدن تعداد زیادی از زندانیان طالب همراه بوده و به مسائل دامن زده، هم چندان خوشایند به نظر نمی رسد. در افغانستان بسیاری معتقدند که نشستن تیم سیاست خارجی دولت ترامپ بر سر میز مذاکره با طالبان و دریافت عکس های یادگاری با این گروه، سر اغازی برای مسائل تازه در افغانستان بوده است. از سوی دیگر موافقان این دست از تبادل نظر می گویند که طالبان در افغانستان قابل چشم پوشی نیستند و به هر حال تبادل نظر با آنها از سوی هر کشوری امری عادی به نظر می رسد.

با همه اینها خروج ایالات متحده، به تنهایی یک تهدید برای همسایگان نیست. در نبود امریکایی ها که سال ها در افغانستان جولان داده و حضور بی ثمری را در این کشور رقم زده بودند، حالا زمان آن فرا رسیده که کشورهای همسایه از جمله ایران به افغانستان نگاه متفاوتی از قبل داشته باشند. ترکیه، هند، پاکستان و ایران حالا فرصتی دارند تا همکاری های خود را با این کشور افزایش دهند و همزمان از ظرفیت های همکاری با یک همسایه مهم استفاده نمایند. تهران پیش از این و دو دهه قبل در تشکیل دولتی پس از طالبان در این کشور نقش عمده ای بازی نموده است و این بار هم قصد ندارد که از زمین بازی در افغانستان کنار گذاشته گردد. با این حال این روزها سیاست ها در قبال افغانستان در شرایطی که حضور طالبان شرایط را در این کشور بغرنج نموده، یک دست نیست.

بعضی از جناح های سیاسی طالبان را گروهی پذیرفته شده می دانند و معتقدند که در اینده افغانستان نقش عمده ای خواهد داشت و به همین علت تهران باید روابط سازنده ای را با آنها اغاز کند و بعضی دیگر سابقه تلخ میان این گروه و ایران را یاداوری می نمایند. در دهه نود میلادی نه تنها دیپلمات های ایرانی در مزار شریف به دست این گروه کشته شدند که روابط دو کشور بدترین روزهای خود را گذراند و البته سیل مهاجران به سمت ایران از مرزهای شرقی روان شد. اما در این میان صداهای میانه که واقعیت های افغانستان را ببینند و بشناسند کمتر شنیده می گردد.

ایران هرچند قرابت زیادی با افغانستان دارد اما در سال های اخیر روابط به علت سیاست های دولت غنی از یک سو و تبلیغات ضد ایرانی از سوی دیگر، رو به کم تر شده گذاشته است. برای تهران ممکن نیست که واقعیت حضور طالبان را به ویژه در مرزهای خود نادیده بگیرد و در عین حال نمی تواند از حضور این گروه به اسم کسانی که دولت مرکزی را در دست ندارند، راضی باشد. ایران همزمان با اقداماتی که در رابطه با طالبان انجام داده در یک سال اخیر در پی راه حلی دیپلماتیک برای حل بحران افغانستان بوده است که در آن همه گروه های افغان نقش افرینی نمایند. اما حالا که طالب ها دست به سلاح برده اند و بخش های مهمی از کشور را به تصرف خود در آورده اند، کار برای همسایگان از جمله ایران سخت تر شده است.

اگر طالبان قدرت را به دست بگیرد...

ایالات متحده از سال 2010 تصمیم داشت تا حضور خود را در افغانستان دائمی نماید. این امری نبود که ایران از آن راضی باشد. حتی کشورهای دیگر منطقه هم تمایلی به اینکه پایگاه دائمی نظامی در افغانستان ایجاد گردد، نداشتند. با این حال در سال های اخیر عملا ایالات متحده همان تجربه ای را به دست اورد که پیش از آن روس ها داشته اند و بالاخره ناچار شد که تمام و کمال شکست در افغانستان را پذیرفته و از این خاک پا پس بکشد.

در این میان طالبان که می گوید بیشتری زمین را در افغانستان در اختیار دارد و اختیار بیش از 150 ولسوالی را به دست گرفته، در پی ایجاد مشروعیت برای خود است. آنها این پروژه را از همان زمان تبادل نظر ها در دوحه به راه انداخته اند . اما واقعیات بر روی زمین متفاوت از رفتار دیپلماتیک آنهاست. تصاویری از قوانین عجیب آنها این روزها در شبکه های اجتماعی دست به دست می گردد، در شمال افغانستان تعداد زیادی از مردم از خانه هایشان رانده شده اند و شلاق و مجازات به خاطر هیچ در ملاعام، ادامه دارد. این درست همان رفتاری است که در دهه نود هم از سوی این گروه دیده شده است. چنین رفتارهایی می تواند هشداری به کشورهای همسایه باشد مبنی بر این که طالب های امروزی به داشتن بخشی از قدرت، راضی نخواهند شد و آنها تمام سرزمین افغانستان را یک بار دیگر برای خود می خواهند. پیش روی آنها در خاک افغانستان می تواند باعث گردد تا سیل عظیمی از مهاجران از این کشور به سمت ایران و ترکیه و پاکستان به راه بی افتند و اینبار هم کشور ما که مرز عریض و طویلی با افغانستان دارد که از سوی آن کشور متولی ای هم ندارد، ناچار است تا مهاجران بیشتری را از این کشور بپذیرد. این در حالیست که در شرایط تحریم و کرونا پذیرایی از مهمانان تازه از راه رسیده برای ایران کار اسانی نخواهد بود.

برآورد ها در خصوص هدف طالبان از تصرف بخش های زیادی از افغانستان زیاد است. بعضی معتقدند که این گروه تنها خواستار داشتن دست بالا در قدرت است و با دریافت بخش مهمی از این کشور می تواند در بازی های سیاسی و تبادل نظرهای اینده، راحت تر عمل کند. بعضی معتقدند که طالب ها قرار نیست به کابل برسند چرا که می دانند از سوی جوامع بین المللی به اسم دولت رسمی افغانستان پذیرفته نخواهند شد. از سوی دیگر اما گزارش ها در بعضی رسانه های غربی می گوید که این گروه تصمیم دارد تا کابل را هم بگیرد و سال 1996 را اینبار هوشمندانه تر تکرار کند.

در هر صورت تهران حاضر به پذیرش دولتی نیست که تنها در دست طالب ها به اسم گروهی که تنها نماینده یک گروه قومی و مذهبی در افغانستان هستند، باشد. چنین اتفاقاتی در افغانستان با خواسته ایران و دیگر کشورهای همسایه که ثبات و ایجاد دولتی متنوع از گروه های افغان است، تفاوت چشم گیری دارد. طالبان نشان داده اند که هر چند امارت اسلامی به راه بیندازند اما نمیتوانند بدون به دست دریافت سلاح و جنگ با دیگر گروه های سیاسی در افغانستان، باقی بمانند و همزمان تهران هم از هیچ گونه اقدام نظامی و جنگ در این کشور استقبال نمی نماید. هر چقدر که طالبان به کابل نزدیک تر گردد و احتمال قدرت دریافتش بالاتر رود کشورهای همسایه از جمله ایران،احساس خطر بیشتری بابت سرنوشت این کشور و منافع ملی خود خواهند داشت.

>>> این مطالب را هم بخوانید:

خروج آمریکا از افغانستان،به ضرر یا به نفع کشورهای منطقه؟

احتمال ظهور القاعده در کنار طالبان؛آیا کابل در حال سقوط است؟

بزرگترین چالش منطقه ای؛ رئیسی با شرق و غرب ایران چه می نماید؟

312 310