ترامپ چگونه بهترین حربه های دموکرات ها در انتخابات 2020 را ربود؟ - وبلاگ واحدی

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب؛ در ادامه این مطلب آمده است: بنابراین اگر بایدن پیروز شود کاندیدای نهایی دموکرات ها برای رقابت 2020 با ترامپ باشد، برای متمایز کردن سیاست های خود از ترامپ، کار سختی در پیش خواهد داشت. علتش این است که ترامپ نیز هم اکنون خواستار بازگرداندن نظامیان آمریکایی شده و مذاکراتی جدی را برای خروج آمریکا از افغانستان با طالبان آغاز کرده که آن نیز خواسته بایدن در سال 2011 بود. بایدن در آن سال اظهار کرده بود که طالبان دشمن آمریکا نیست و سازش با آنها میسر است.

و اینجا مشکل دموکرات ها در آستانه رقابت برای 2020 پدیدار می شود: در میان تمام نامزدهای دموکرات برای انتخابات، بایدن احتمالا باید بیشترین تفاوت را با ترامپ در سیاست خارجی داشته باشد. سایر کاندیداها سختی بیشتری در متمایز کردن خود از ترامپ در پیش خواهند داشت به خصوص اگر شاخه پروگرسیو حزب دموکرات وارد حوزه حمایت گرایی در تجارت و رفتار پوپولیستی شود که از سال 2016 تحت سیطره ترامپ بوده است.

دست کم بایدن طرفدار تجارت آزاد است. اما ترامپ تاکنون بخشی از دستور کار سایر نامزدهای دموکرات برای اقتصاد را در سیاست خود به کار گرفته است. برجسته ترین آنها نیز سناتورها الیزابت وارن و برنی سندرز هستند که گهگاه جنگ های تجارتی ترامپ را به باد انتقاد گرفته اند. آنها می گویند ما نیز طرفدار توافق های تجاری مانند نفتا نیستیم اما اگر ما رییس جمهور بودیم، روش متفاوتی نسبت به ترامپ در پیش می گرفتیم. بنابراین در رقابت پیش رو، آنها مجبور خواهند بود اعتراف کنند که با اصل سیاست ترامپ مخالفتی ندارند و تنها روشهای متفاوتی مدنظر دارند. همچنین در رابطه با حضور خارجی ارتش آمریکا، سخت است بتوان نامزدهایی در حزب دموکرات یافت که مایل باشند با دفاع از مداخله آمریکا در نبردهای بی نتیجه در سوریه و افغانستان، کمپین تبلیغاتی خود را به خطر بیندازند. به عنوان مثال، الیزابت وارن، سناتور اهل ماساچوست اخیرا از هر دو سیاست نبرد تعرفه ای ترامپ و خارج کردن نظامیان از سوریه و افغانستان حمایت کرده است.

علی رغم نقدها اخیر وارن از رویکرد ترامپ به توافقات تجاری، یک سال پیش که ترامپ پیشنهاد افزایش تعرفه ها را مطرح نمود، حتی با وجود انتقاد برخی اعضای حزب جمهوریخواه از روش او، وارن به دفاع از اقدام ترامپ پرداخت. بهترین شانس وارن این است که با حمله به طبقه اشراف در گفتمان پوپولیستی خود، تمایزش از ترامپ را برجسته کند. ترامپ و دولتش با رویکردی که نسبت به جامعه فرودست طی بحران تعطیلی دولت در پیش گرفتند، به این هدف وارن کمک خواهند کرد. او طرح مالیات بر ثروت را در دستور کار دارد و اخیرا از لایحه کاپیتالیسم پاسخگو حمایت کرده که به کارگران، جایی در هیات مدیره شرکت ها می دهد و به بازتوزیع سود از دست سهامداران و مدیران به دامن طبقه متوسط میپردازد. او علاوه بر تعقیب سیاست مقابله با بهشت های مالیاتی و انحصار، سه اصل امنیتی محوری را نیز دنبال می کند که در تقابل با تمایل ترامپ برای رقابت تسلیحاتی واقع شده است: نه به تسلیحات هسته ای بیشتر، کنترل تسلیحاتی بیشتر و نه به استفاده پیش دستانه.

سندرز احتمالا دردسر بیشتری برای متمایز کردن خود از ترامپ خواهد داشت. این سناتور مرد تعرفه ای اصلی قلمداد می شود. او بود که ابتدا در انتخابات پیشین وعده داده بود اگر چین به سیاست دامپینگ در صنعت فولاد خود ادامه دهد، برای واردات این کشور تعرفه بالاتری وضع خواهد کرد و حتی زمانی که به انتقاد از تهدیدات تعرفه ای ترامپ میپرداخت، گفته بود که ترامپ یک معضل را تشخیص داده است. او با اصل برخورد با چین موافق بود اما خواستار اقدام جامع تر و کلانی برای مواجهه با چین بود. اگرچه او از وضع تعرفه توسط ترامپ علیه اتحادیه اروپا، مکزیک و کانادا انتقاد داشت، از تصمیم او برای خروج از توافق ترانس پاسیفیک دفاع میکرد. ترامپ نیز در تبلیغات دور پیشین تایید کرده بود که او و سندرز نگاه مشترکی به توافقات تجاری دارند. هر دو نفتا را فاجعه بار می دانستند و حتما اگر سندرز وارد رقابت 2020 شود، ترامپ بازهم بر این اشتراک نظر تاکید خواهد کرد. همچنین سندرز نیز موافق خارج کردن نظامیان آمریکایی از افغانستان و سوریه است و از رویکرد ترامپ به مسأله کره شمالی تمجید کرده است.

متیو داس، مشاور سندرز در امور سیاست خارجی معتقد است که تفاوت اصلی میان او و ترامپ، در رویکرد تقابل گرایانه ترامپ با متحدان و دوستان آمریکاست که به ضرر مردم عادی آمریکا تمام خواهد شد. از نظر او ترامپ نگاهی با حاصل جمع صفر به روابط خارجی دارد اما سندرز اینگونه نیست. ترامپ تصور می کند اگر طرف دیگر چیزی به دست بیاورد، به معنای باختن آمریکاست. اما سندرز اعتقاد دارد همچنانکه همه کشورها با چالش های مشابهی از قبیل رشد نابرابری و تغییرات اقلیمی مواجهند، راه چاره های مشترکی نیز باید برای آنها بیابند و آمریکا باید نقش بزرگی در گردآوردن سایر کشورها برای حل این معضلات ایفا کند.

بعد نوبت به سناتور اوهایو یعنی شرود براون می رسد که قصد حضور در انتخابات را دارد. او معتقد است از آنجا که بسیار پیش از ترامپ با نفتا و سایر توافقات تجاری مخالفت می کرده است، قادر خواهد بود بخشی از آرای ترامپ را به دست بیاورد. او ترامپ را یک سیاست مدار پوپولیست می داند و اعتقاد دارد طرفداران ترامپ به کاندیدایی نیاز دارند که در عمل نگران سلامت عمومی، بازنشستگی و حقوق آنها به عنوان طبقه کارگر باشد. بن رودز، معاون مشاور امنیت ملی و نویسنده سخنرانی های اوباما معتقد است دموکرات ها در رقابت با افکار پوپولیستی ترامپ به خصوص در رابطه با اقتصاد، کار سختی خواهند داشت اما اگر در تله برخورد با او به شیوه خودش نیفتند، شانس پیروزیت پیدا می کنند. سایر کاندیداهای حزب دموکرات مانند کامالا هریس و کیرستن جیلیبراند سابقه خاصی در سیاست خارجی ندارند و احتمالا از سیگنال های حزب دموکرات در طول رقابت خود بهره خواهند برد. اما برخی از این کاندیداها از حالا به سوی اتخاذ سیاست های پوپولیستی و حمایت گرایانه مشابه ترامپ سوق داده شده اند. به عنوان مثال وزیر مسکن و توسعه شهری پیشین یعنی خولیان کاسترو و شهردار سن آنتونیو، در حالی که پیشتر حامی نفتا بود، اکنون رویکردی پوپولیستی در پیش گرفته و معتقد است باید به نفع کارگران و شرکتهای آمریکایی آن را اصلاح کرد. وی همچنین از سیاست خروج از سوریه حمایت کرده است.

البته هنوز تفاوت های اساسی در رویکرد دو حزب اصلی به سیاست خارجی قابل مشاهده است مانند مسایل مرتبط با ناتو، گروه هفت و تعامل با متحدان اصلی آمریکا که دموکرات ها در آنها یکپارچه مقابل ترامپ ایستاده اند. تمایل به ایستادگی برابر عربستان و تقاضای پایان دادن به جنگ در یمن و مقابله با نفوذ روسیه در سیاست داخلی آمریکا که ترامپ علاقه ای به انجام آنها ندارد. دموکرات ها معتقدند مسأله اصلی در انتخابات آینده بیش از آنکه به سیاست خارجی مربوط باشد، به صلاحیت ترامپ برای احراز پست ریاست جمهوری مربوط خواهد بود. گزارشی که بازپرس مولر قرار است درباره ادعای همکاری ترامپ با روس ها منتشر کند، احتمالا کمک خواهد کرد که این مسأله به محور اصلی رقابت انتخاباتی تبدیل شود.