فیزیوتراپی در بارداری
به گزارش وبلاگ واحدی، بارداری به عنوان یک فرایند طبیعی در بخشی از زندگی خانم ها با تغییرات قابل توجه جسمی و روحی همراه است و ناآگاهی از این تغییرات و چگونگی مقابله با مسائل احتمالی که بر اثر این تغییرات می تواند ایجاد گردد، ممکن است منجر به بروز صدماتی گردد که گاهی آثارش می تواند مادر را حتی تا سال ها بعد از زایمان دچار ناراحتی کند یا اینکه باعث بروز زودرس مسائلی گردد که معمولا در دوران پیری گریبان گیر زنان می گردد.
فیزیوتراپی در بارداری و زایمان چقدر موثر است؟
نقش فیزیوتراپی در دوران بارداری، زایمان و بعد از آن بسیار گسترده است. تمرینات ورزشی مناسب و آگاهی از چگونگی انجام فعالیت های روزمره می تواند نقش بسزایی در سلامت جسمی و حتی روحی بانوان جامعه داشته باشد و از بروز بسیاری از مسائل و بیماری ها جلوگیری کند.یک زن باردار می تواند با شرکت در کلاس های خاص دوران بارداری و داشتن آگاهی لازم و انجام فعالیت های ورزشی مناسب سلامت جسمی خود و جنینش را تا حدود زیادی تضمین کند.
هدف فیزیوتراپی در بارداری و بعد از زایمانارتقا و حفظ سطح بالای جسمانی و روحی مادر حین بارداری
آموزش ورزش های مناسب در دوره بارداری و پس از زایمان
آموزش لازم برای حفظ شرایط صحیح در دوران بارداری
آگاهی پدر و مادر از فرایند بارداری و زایمان و نگهداری از کودک
یاری به آماده سازی و تسهیل زایمان و تسکین دردهای زایمانی
درمان دردهای ناحیه پرینئوم ناشی از پارگی و آسیب عضلات کف لگن
روش فیزیوتراپی دوران بارداریبعد از تایید حاملگی می توان به کلینیک فیزیوتراپی مراجعه کرد. زمان ایده آل برای ارجاع زنان باردار هفته 12 تا 14 بارداری است اما معمولا بین هفته 9 تا 16 ارجاع می شوند. ابتدا خانم باردار بعد از ارجاع به وسیله متخصص زنان از نظر شرایط خطرناک پزشکی آنالیز می گردد. باید سایر بیماری هایی که می تواند بر حاملگی او اثر بد بگذارد، آنالیز گردد. همه مادران باید شاخص توده بدنی شان حساب شده باشد. شاخص توده بدنی اگر بالای 30 باشد فرد چاق و فربه است و چاقی مفرط دارد در این موارد مادر ریسک آمبولی، دیابت حاملگی و ... دارد. اگر شاخص توده بدنی مادر کمتر از 18 باشد این نشان دهنده اختلالات تغذیه است. در این موارد مادر حتما باید به متخصص تغذیه ارجاع گردد. به طور معمول اندازه افزایش وزن تا 25 درصد نسبت به قبل از دوران بارداری در حد طبیعی است و برای تغذیه جنین ضروری است. به طور میانگین حدود 12.5 کیلوگرم افزایش وزن وجود دارد که این افزایش وزن مربوط به رشد جنین و جفت، بزرگ شدن رحم و سینه ها، ذخیره چربی، بزرگ شدن عضلات و ... است.
تغییرات سیستم اسکلتی عضلانی در بارداری و لزوم فیزیوتراپیهمزمان با رشد جنین به تدریج عضلات شکم تحت کشش قرار می گیرند و تکرار این کشش ها در زنانی که چند زایمان داشته اند منجر به کاهش تن عضلات شکم می شوند که وجود این عامل همراه با تغییرات عمده هورمونی می تواند منجر به جداشدگی عضلات مستقیم شکمی از ناحیه لاینه البه آ گردد.
به دلیل تغییرات هورمونی شلی لیگامانی ایجاد می گردد که باعث تحریک پذیری مفاصل و بروز مسائل و صدمات به آنها گردد. در این بین مفاصل کمری، لگنی و اندام تحتانی که وظیفه تحمل وزن را برعهده دارند بیشتر در معرض آسیب قرار می گیرند.
در دوران بارداری وزن رحم روی عضلات کف لگن است که منجر به پایین افتادن کف لگن در حدود 2.5 سانتی متر می گردد. علاوه بر این فشار ممتد در مراحل زایمان فشاره وارده بیشتر می گردد بنابراین ممکن است هنگام وضع حمل و خروج نوزاد علاوه بر تحت کشش قرار گرفتن عضلات کف لگن، پارگی هم رخ دهد.
در دوران بارداری و پس از زایمان به دلیل بزرگ شدن پستان ها و شرایط های بدنی خاصی که فرد هنگام مراقبت و نگهداری از فرزند به صورت تکراری به خود می گیرد شانه ها گرد شده و به جلو حرکت می نمایند و قوس مهره های گردنی افزایش پیدا نموده و سر به جلو متمایل می گردد. بعلاوه به دلیل افزایش وزن رحم و محتویاتش مرکز ثقل بدن به جلو و بالا متمایل شده که منجر به افزایش قوس مهره های کمری و پشتی می گردد. پس از زایمان تغییرات ایجاد شده معمولا به طور خود به خودی تصحیح نمی گردد یکی دیگر از عواملی که منجر به دائمی شدن این شرایط می گردد بغل کردن مداوم کودک است.
در دوران بارداری، زایمان و پس از زایمان ممکن است اختلالات و ضایعاتی مانند جداشدگی عضله مستقیم شکمی، ادم بارداری و بروز سندرم های فشاری، التهابات مفاصل لگن، کمردرد، زانودرد، اختلالات عضلات کف لگن، بی اختیاری ادرار، واریس، عدم تعادل عضلاتی و ... شوند که باید از آنها پیشگیری کرد.
منبع: نی نی سایت
منبع: راسخون