لباس های جلبکی عجیب و غریب در راه اند - وبلاگ واحدی

صنعت مد سالانه بیش از 100 میلیارد لباس فراوری می نماید و سرنوشت بیشتر آن ها به محل های دفن زباله یا مسدود کردن رودخانه ها و سواحل در کشور های در حال توسعه ختم می شوند. درنتیجه تعداد فزاینده ای از شرکت های دانش بنیان در پی پارچه های طبیعت دوست اند؛ از کنف گرفته تا قارچ، اکالیپتوس تا بامبو.

به نقل از ایندیپندنت، جلبک هواداران زیادی در میان گیاه خواران به عنوان پروتئین جایگزین گوشت دارد، اما نسل نوی از علاقه مندان به مد پایدار می خواهند که از آن لباس هم بدوزند.

موج استفاده چندباره از لباس ها، دنیای ستاره های مشهور صنعت مد و تفریح را فراگرفته است، اما هر لباسی چه بعد از یک بار پوشیدن یا ده ها سال استفاده مکرر بالاخره سر از سطل زباله درمی آورد. هواداران مد پایدار به یاری علوم نو می خواهند این لباس ها با کمترین آلودگی محیطی دوباره به چرخه طبیعت بازگردند.

وقتی از لباس های جلبکی حرف می زنیم ذهنتان را از انسان های اولیه که خود را با برگ و خزه پوشانده اند دور کنید، اینجا پای مد در بالاترین درجه کیفیت در میان است.

صنعت مد سالانه بیش از 100 میلیارد لباس فراوری می نماید؛ یعنی حدود 14 لباس برای هر کسی که روی زمین زندگی می نماید. سرنوشت بیشتر آن ها به محل های دفن زباله یا مسدود کردن رودخانه ها و سواحل در کشور های در حال توسعه ختم می شوند. فقط کسری از آن ها بازیافت می شوند.

طبق آمار منتشر شده بانک دنیای، مد مسئول بیش از 10 درصد انتشار دی اکسید کربن و گرمایش سیاره ما است. صنعت مد هرساله 93 میلیارد مترمکعب آب مصرف می نماید که برای تامین احتیاج مصرفی پنج میلیون نفر کافی است و حدود 20 درصد از فاضلاب در سراسر دنیا حاصل فرآیند رنگرزی پارچه است.

برای شارلوت مک کردی، محقق، طراح و استادیار دانشگاه ایالتی آریزونا در ایالات متحده، مقابله با این مشکل نه تن ها به معنی این است که در نهایت سرنوشت لباس ها به کجا ختم می گردد، بلکه به این معناست که لباس ها چگونه ساخته می شوند.

مک کردی در سال 2018 آغاز به طراحی یک کت بارانی از جلبک دریایی کرد که در عوض کربن را جذب می نماید.

این بارانی شفاف در سال 2019 در موزه طراحی کوپر هویت اسمیتسونیان نیویورک به نمایش گذاشته شد.

مک کردی بعلاوه با فیلیپ لیم، طراح مد نیویورکی، در ساخت لباسی پوشیده از پولک های سبز که از همان مواد ساخته شده بود، همکاری کرد.

لباس های مک کردی فعلا راهی بازار نشده است. انگیزه اصلی او این است که نشان دهد با کمی تخیل می توان همان کاری را که الکترونیکی شدن برای خودرو ها انجام می دهد، برای مد انجام داد.

جلبک ها رشد سریع و مقرون به صرفهی دارند، به آب زیادی احتیاج ندارند و دی اکسید کربن را از هوا می مکند.

از کنف گرفته تا قارچ، اکالیپتوس تا بامبو، تعداد فزاینده ای از شرکت های دانش بنیان در پی این راه چاره ها در طبیعت اند و مورد توجه شرکت های فراوری لباس مانند H&M سوئد که می خواهد تا سال 2030 تمام محصولات خود را از مواد بازیافتی یا با منابع پایدار فراوری کند، قرار گرفته اند.

موجودات آبزی فتوسنتزنماینده حدود 70 درصد از اکسیژن جو ما را فراوری می نمایند که بیشتر از مجموع همه جنگل ها است. این بدان معناست که جلبک ها نه تن ها برای آب وهوا مضر نیستند، بلکه به طور بالقوه مفیدند.

لباس ورزشی جلبکی

هدف استارت آپ بریتانیایی وولبک (Vollebak) نیز طراحی لباس برای آینده ای پایدارتر است. این شرکت را برادرانی دوقلو که هم دونده هایی مجرب و هم طراحانی خلاق اند در سال 2015 تاسیس کردند. آن ها تی شرت های بافته شده از کنف و رنگ آمیزی شده با جلبک را که در نهایت می توان روی انبوه کمپوست خانگی انداخت یا در باغ دفن کرد و ظرف چند هفته تجزیه خواهند شد، به فروش می رسانند.

استیو تیدبال، یکی از بنیان گذاران و مدیرعامل وولبک، می گوید بزرگ ترین چالش برای محصولات مد جلبکی عملی بودن، کیفیت یا حتی حسی که دارند نیست، بلکه هزینه فراوری آن هاست.

ساخت تی شرت کنفی و جلبکی وولبک حدود 110 دلار آمریکا هزینه دارد و هنوز برای بازار انبوه زیادی گران است.

مک کردی آن قدر ها هم نگران هزینه نیست. او می گوید الیاف مصنوعی به شکل غیرواقعی مقرون به صرفه اند، چراکه محصول مشترک و جانبی نفت اند که فراوان است و در همه چیز از پلاستیک گرفته تا برق استفاده می گردد. با تغییر دنیا و رفتن به سوی انرژی پاک تر، این مزیت از بین خواهد رفت.

منبع: همشهری