نوجوانان رژیم نگیرند
به گزارش وبلاگ واحدی، جمله رایجی بین خانواده ها هست که: بچه تا وقتی کوچک است، شیرین است ولی همین که عظیم شد، دردسرهایش تازه آغاز می گردد. دیگر حرف گوش نمی کند و قابل کنترل نیست! این توصیف شاید بیشتر وصف حال دوران نوجوانی باشد؛ یعنی دوره ای از زندگی که آدم، نه بچه است، نه عظیمسال.
نوجوانان رژیم نگیرند
جمله رایجی بین خانواده ها هست که: بچه تا وقتی کوچک است، شیرین است ولی همین که عظیم شد، دردسرهایش تازه آغاز می گردد. دیگر حرف گوش نمی نماید و قابل کنترل نیست! این توصیف شاید بیشتر وصف حال دوران نوجوانی باشد؛ یعنی دوره ای از زندگی که آدم، نه بچه است، نه عظیمسال.
دوران نوجوانی یکی از بحرانی ترین اوقات زندگی است از این نظر که بستر بسیاری از تحولات جسمی و روحی در فرد محسوب می گردد. از این رو، مسوولیت هر چه بهتر گذراندن این دوران، بیشتر بر عهده خانواده است تا خود نوجوان که در آن ایام، چندان دربند سلامت روح و جسم اش نیست. متخصصان تغذیه می گویند با رعایت بعضی نکات تغذیه ای می توان سلامت این دوران و افزایش کیفیت زندگی را تضمین کرد.
نوجوانی از این جهت که سن رشد و بلوغ است، یکی از مهم ترین دوره های زندگی به شمار میرود. برای اینکه بدانیم یک نوجوان در سنین رشد باید چه برنامه غذایی داشته باشد تا در آینده دچار مسائل متعدد نگردد، با برلیانت عظیممهر، متخصص تغذیه و رژیم درمانی تبادل نظر نموده ایم.
عظیممهر معتقد است در سنین رشد، برترین غذا برای نوجوان غذایی است که نیازهای تغذیه ای اش را تأمین و به رشد او یاری می نماید: متاسفانه بسیاری از نوجوانان به خصوص دخترها که در این سن به ظاهر خودشان خیلی اهمیت می دهند، به رژیم های لاغری روی می آورند. این رژیم ها که اکثرا غیراصولی هستند، باعث می شوند که نوجوان، نه تنها به تناسب اندامی که مدنظرش است نرسد؛ بلکه به خاطر کمبود انرژی دریافتی دچار لاغری مفرط و به خاطر رژیم غلط دچار کمبود مواد مغذی شده و فرایند طبیعی رشدش مختل گردد. کمبودهای تغذیه ای در نوجوانان می تواند به کوتاهی قد، کاهش مقاومت بدن در مقابل بیماری ها و ابتلای مکرر به عفونت های مختلف منجر گردد. او می گوید: یک معیار خوب برای اینکه بدانیم انرژی مورد نیاز بدن نوجوان تأمین می گردد یا نه، وزن اوست. اگر انرژی دریافتی بیش از حد نیاز باشد، نوجوان چاق می گردد ولی اگر ببینیم مرتب در حال لاغر شدن است، یعنی انرژی کافی به بدنش نمی رسد. نشانه دیگری برای تشخیص کفایت انرژی این است که اگر نوجوان دایم احساس خستگی، کوفتگی و ضعف کند، یعنی انرژی کافی به بدنش نمی رسد چون نوجوانی زمان اوج نیاز به انرژی است و کسی که انرژی اش در این دوران پایین باشد، به احتمال زیاد از کمبود انرژی رنج می برد. پس رژیم گرفتن برای نوجوانان درحال رشد اصلا توصیه نمی گردد، مگر اینکه خیلی اضافه وزن داشته باشد که در آن صورت هم بهتر است با یک متخصص تغذیه و رژیم درمانی مشورت گردد.
در نوجوانی باید چه غذاهایی خورد؟
حالا باید دید به غیر از انرژی که بهتر است به وسیله کربوهیدرات ها (قندها) و چربی ها، به اندازه کافی تأمین گردد، بدن یک نوجوان به چه مواد مغذی دیگری نیاز دارد؟ این متخصص تغذیه می گوید: پروتئین یکی از مواد لازم است که باید در غذای روزانه نوجوان ها وجود داشته باشد چون سلول های بدن از پروتئین تشکیل شده اند. البته نصف یا دو سوم پروتئین دریافتی نوجوانان باید پروتئین حیوانی با کیفیت و ارزش بیولوژیکی بالا باشد. تخم مرغ، شیر و لبنیات، گوشت قرمز و سفید، جگر، دل و قلوه منابع عمده پروتئین حیوانی هستند.البته انواع مغزها و حبوبات و غلات هم دارای پروتئین بوده ولی ارزش بیولوژیکی این پروتئین ها خیلی بالا نیست، مگر اینکه دو گروه از اینها با هم مصرف گردد؛ مثلا انواع حبوبات با غلات، نمونه اش عدسی با نان، عدس پلو، خوراک لوبیا چیتی با نان. ایشان ادامه می دهد که بعد از پروتئین، ویتامین هایی مثل Aو D هم در فرایند رشد نوجوان موثرند:منابع اصلی ویتامین A دو دسته اند: گیاهی و حیوانی. منابع حیوانی مثل جگر، دل، قلوه، کره و زرده تخم مرغ و منابع گیاهی از سبزی های برگ سبز، هویج، گوجه فرنگی و میوه هایی مثل طالبی، زردآلو، هلو، آلو و خرمالو تشکیل شده اند. ولی در خصوص ویتامین D اوضاع کمی فرق می نماید. این ویتامین در اصل به وسیله تابش مستقیم اشعه ماورای بنفش آفتاب به پوست تأمین می گردد، یعنی همان اشعه ای که ما از دستش فرار می کنیم و برای اینکه پوست مان خراب نگردد، با ضدآفتاب به جنگش می رویم. البته قابل انکار نیست که اشعه ماورای بنفش برای پوست ضرر دارد ولی اگر چند دقیقه در روز در معرض تابش آن قرار بگیریم، نیازمان به ویتامین D تأمین می گردد؛ البته نه از پشت شیشه یا پرده یا لباس، بلکه بدون هیچ واسطه ای و کاملا مستقیم! اما اگر این ویتامین به وسیله آفتاب به بدن نرسد، هیچ راه دیگری ندارد جز مصرف منابع دارویی با مشورت پزشک. این را هم بدانید که اگر ویتامین D کافی در بدن وجود نداشته باشد، جذب کلسیم و فسفری که به وسیله غذاها دریافت می کنیم در روده به خوبی انجام نخواهد شد.
اگر روی نخورید، قدتان کوتاه می گردد!
کلسیم و فسفر، دو ماده معدنی هستند که در رشد نوجوان ها نقش مهمی دارند. عظیممهر در این باره می گوید: برای تأمین کلسیم باید در برنامه غذایی نوجوانان لبنیات کافی وجود داشته باشد، یعنی شیر، پنیر، ماست وکشک اما نباید فراموش کنید که کره جزو گروه لبنیات محسوب نمی گردد و جزو چربی هاست. از منابع دیگر کلسیم، ماهی هایی هستند که با استخوان خورده می شوند مثل کیلکا و ساردین. فسفر را هم می توان در انواع ماهی ها و غذاهای دریایی پیدا کرد. اما عامل موثر دیگر روی رشد نوجوان، عنصر ید است: از دوران جنینی تا دوران جوانی که انسان رشد می نماید، عنصر ید دخالت دارد. این ماده معدنی را می توان در شیر، لبنیات، سبزیجات و میوه ها یافت، به شرطی که خاک مزروعی حاوی ید باشد اما برای ما که در منطقه ها کوهستانی زندگی می کنیم، خاک به اندازه کافی ید ندارد. درنتیجه باید ید را به وسیله نمک های ید دار به بدن رساند. روی هم ماده معدنی بسیار موثری است تا جایی که کمبودش در دوران کودکی می تواند به کوتولگی منجر گردد. خانم عظیممهر می گوید: روی هم در منابع اصلی پروتئین های حیوانی مثل گوشت قرمز و سفید، تخم مرغ، دل و جگر به اندازه کافی وجود دارد. البته پروتئین های گیاهی هم روی دارند ولی جذب روی موجود در پروتئین های گیاهی چندان خوب نیست. ایشان در نهایت به خانواده های نوجوانان توصیه می نماید که برنامه غذایی کامل و متنوعی برای آنها فراهم نموده و حتی الامکان مصرف فست فودها و تنقلات مضر را برای فرزندان شان محدود نمایند تا رشدشان دچار اختلال نگردد.
منبع: http://www.salamat.com
/ج
منبع: راسخون