چرا بچه ها نافرمان می شوند؟ اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD) چیست؟ - وبلاگ واحدی

به عنوان پدر یا مادر ، مجبور نیستید در کوشش برای مدیریت کودک مبتلا به ODD به تنهایی پیش بروید. پزشکان، متخصصان سلامت روان و کارشناسان رشد کودک می توانند یاری نمایند.

درمان رفتاری ODD شامل یادگیری مهارت ها برای یاری به ایجاد تعاملات مثبت خانوادگی و مدیریت رفتار های مشکل ساز است. ممکن است برای درمان اختلالات مربوط به سلامت روان به درمان اضافی و احتمالاً دارو ها احتیاج باشد.

علائم

گاهی اوقات تشخیص تفاوت بین یک کودک با اراده یا احساساتی و کودک مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای سخت است. این طبیعی است که در مراحل خاصی از رشد کودک رفتار مخالف از خود نشان دهید.

علائم ODD به طور کلی در سال های پیش دبستانی آغاز می گردد. گاهی اوقات ODD ممکن است دیرتر ایجاد گردد، اما تقریباً همواره قبل از سال های اولیه نوجوانی. این رفتار ها باعث آسیب قابل توجهی در خانواده، فعالیت های اجتماعی، مدرسه و کار می گردد.

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، که به وسیله انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است، معیار هایی را برای تشخیص ODD لیست می نماید. معیار های DSM-5 شامل علائم عاطفی و رفتاری است که حداقل شش ماه طول می کشد.

خلق و خوی عصبانی و تحریک پذیر:

• اغلب و به راحتی عصبانیت خود را از دست می دهد
• غالباً حساس است و به راحتی به وسیله دیگران اذیت می گردد
• غالباً عصبانی و عصبانی است

رفتار استدلالی و سرکشی:

• اغلب با بزرگسالان یا افراد دارای قدرت بحث می نماید
• اغلب به طور فعال با درخواست ها یا قوانین بزرگسالان مخالفت می نماید یا از انجام آن ها خودداری می نماید
• اغلب عمدا باعث آزار یا ناراحتی افراد می گردد
• اغلب دیگران را به خاطر اشتباهات یا رفتار نادرست خود سرزنش می نماید

کینه توزی:

• اغلب کینه توز یا کینه توز است
• حداقل دو بار در شش ماه گذشته رفتار کینه توزانه یا کینه توزانه از خود نشان داده است

ODD می تواند از نظر شدت متفاوت باشد:

• خفیف. علائم فقط در یک محیط ظاهر می شوند، مانند فقط در خانه، مدرسه، محل کار یا با همسالان.
• در حد میانه. بعضی از علائم حداقل در دو حالت ظاهر می شوند.
• شدید. بعضی از علائم در سه حالت یا بیشتر رخ می دهد.

برای بعضی از بچه ها، علائم ممکن است ابتدا فقط در خانه دیده شوند، اما با گذشت زمان به سایر مکان ها، مانند مدرسه و با دوستان توسعه می یابند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

فرزند شما به احتمال زیاد رفتار خود را مشکل نمی بیند. در عوض، او احتمالاً از خواسته های نامعقول شکایت می نماید یا دیگران را به خاطر مسائل سرزنش می نماید. اگر فرزند شما علائمی را نشان می دهد که ممکن است نشان دهنده ODD یا سایر رفتار های مخرب باشد، یا در خصوص توانایی خود در تربیت فرزند چالش برانگیز نگران هستید، از یک روانشناس کودک یا روانپزشک کودک با تخصص در مسائل رفتاری مخرب یاری بگیرید.

از پزشک مراقبت های اولیه یا متخصص اطفال فرزندتان بخواهید که شما را به متخصص مربوطه معرفی کند.

علل

هیچ علت تعیینی برای اختلال نافرمانی مقابله ای وجود ندارد. علل مؤثر ممکن است ترکیبی از عوامل ارثی و محیطی باشد، از جمله:

• ژنتیک - حالت طبیعی یا خلق و خوی کودک و احتمالاً تفاوت های عصبی زیستی در نحوه عملکرد اعصاب و مغز
• محیط - مسائل مربوط به فرزندپروری که ممکن است شامل فقدان نظارت، انضباط ناسازگار یا خشن، یا سوء استفاده یا بی توجهی باشد.

عوامل خطر

اختلال نافرمانی مقابله ای یک مشکل پیچیده است. عوامل خطر احتمالی برای ODD عبارتند از:

• خلق و خو - کودکی که دارای خلق و خوی است که شامل مشکل در تنظیم احساسات است، مانند واکنش عاطفی شدید به موقعیت ها یا داشتن مشکل در تحمل ناامیدی.
• مسائل مربوط به فرزندپروری - کودکی که مورد سوء استفاده یا بی توجهی، انضباط خشن یا متناقض، یا عدم نظارت والدین است.
• سایر مسائل خانوادگی - کودکی که با اختلاف والدین یا خانوادگی زندگی می نماید یا والدینی با سلامت روان یا اختلال مصرف مواد دارند.
• محیط - رفتار های مخالف و سرکشی را می توان به وسیله توجه همسالان و نظم و انضباط ناسازگار از سوی دیگر شخصیت ها مانند معلمان تقویت و تقویت کرد.

عوارض

بچه ها و نوجوانان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای ممکن است در خانه با والدین و خواهر و برادر، در مدرسه با معلمان، و در محل کار با سرپرستان و سایر افراد با قدرت مشکل داشته باشند. بچه ها مبتلا به ODD ممکن است در ایجاد و حفظ دوستان و روابط با مشکل روبرو شوند.

ODD ممکن است منجر به مسائلی مانند:

• عملکرد ضعیف مدرسه و کار
• رفتار ضد اجتماعی
• مسائل کنترل تکانه
• اختلال مصرف مواد
• خودکشی کردن

بسیاری از بچه ها و نوجوانان مبتلا به ODD بعلاوه دارای سایر اختلالات سلامت روان هستند، مانند:

• اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD)
• اختلال رفتاری
• افسردگی
• اضطراب
• اختلالات یادگیری و ارتباطی

درمان این سایر اختلالات سلامت روان ممکن است به بهبود علائم ODD یاری کند. و اگر این اختلالات دیگر به طور مناسب ارزیابی و درمان نشوند، ممکن است درمان ODD سخت باشد.

پیشگیری

هیچ راه تضمینی برای جلوگیری از اختلال نافرمانی مقابله ای وجود ندارد. با این حال، والدین مثبت و درمان زودهنگام می تواند به بهبود رفتار و جلوگیری از بدتر شدن شرایط یاری کند. هر چه زودتر بتوان ODD را مدیریت کرد، بهتر است.

درمان می تواند به بازگرداندن عزت نفس فرزند شما و بازسازی رابطه مثبت بین شما و فرزندتان یاری کند. روابط کودک شما با سایر بزرگسالان مهم زندگی او - مانند معلمان و ارائه دهندگان مراقبت - نیز از درمان زودهنگام سود می برد.

تشخیص

برای معین اینکه آیا فرزند شما اختلال نافرمانی مقابله ای دارد یا خیر، متخصص سلامت روان احتمالا یک ارزیابی روانشناختی جامع انجام خواهد داد. از آنجا که ODD اغلب همراه با سایر مسائل رفتاری یا سلامت روان رخ می دهد، تشخیص علائم ODD ممکن است از علائم مربوط به سایر مسائل سخت باشد.

ارزیابی فرزند شما احتمالاً شامل ارزیابی موارد زیر خواهد بود:

• سلامت کلی
• فراوانی و شدت رفتار ها
• احساسات و رفتار در تنظیمات و روابط متعدد
• موقعیت ها و تعاملات خانوادگی
• استراتژی هایی که در مدیریت رفتار های مشکل ساز مفید بوده اند - یا مفید نبوده اند
• وجود سایر اختلالات روانی، یادگیری یا ارتباطی

درمان

درمان اختلال نافرمانی مقابله ای در درجه اول شامل مداخلات مبتنی بر خانواده است، اما ممکن است شامل انواع دیگری از روان درمانی و آموزش برای فرزند شما - و بعلاوه برای والدین باشد. درمان اغلب چندین ماه یا بیشتر طول می کشد. درمان هر گونه مسئله ای که همزمان رخ می دهد، مانند اختلال یادگیری، مهم است، زیرا در صورت عدم درمان، می توانند علائم ODD را ایجاد یا بدتر نمایند.

معمولاً دارو ها به تنهایی برای ODD استفاده نمی شوند، مگر اینکه فرزند شما دارای اختلال سلامت روان دیگری نیز باشد. اگر کودک شما دارای اختلالات همزیستی مانند ADHD، اضطراب یا افسردگی است، دارو ها ممکن است به بهبود این علائم یاری نمایند.

سنگ بنای درمان ODD معمولاً شامل موارد زیر است:

• آموزش والدین. یک متخصص سلامت روان با تجربه در درمان ODD ممکن است به شما یاری کند مهارت های فرزندپروری را توسعه دهید که برای شما و فرزندتان سازگارتر، مثبت تر و کمتر ناامیدنماینده باشد. در بعضی موارد، فرزند شما ممکن است با شما در این آموزش شرکت کند، بنابراین همه اعضای خانواده شما اهداف مشترکی برای نحوه رسیدگی به مسائل ایجاد می نمایند. درگیر کردن دیگر شخصیت ها، مانند معلمان، در آموزش ممکن است بخش مهمی از درمان باشد.
• درمان تعامل والد-کودک (PCIT). در طول PCIT، یک درمانگر والدین را در حین تعامل با فرزندشان هدایت می نماید. در یک رویکرد، درمانگر پشت یک آینه یک طرفه می نشیند و با استفاده از یک دستگاه صوتی حشره گوش، والدین را به وسیله راهبرد هایی هدایت می نماید که رفتار مثبت فرزندشان را تقویت می نماید. در نتیجه، والدین تکنیک های فرزندپروری مؤثرتری را یاد می گیرند، کیفیت رابطه والد-فرزند بهبود می یابد و رفتار های مشکل ساز کاهش می یابد.
• درمان فردی و خانواده. درمان فردی برای کودک شما ممکن است به او یاری کند تا مدیریت خشم و ابراز احساسات را به شیوه ای سالم تر یاد بگیرد. خانواده درمانی ممکن است به بهبود ارتباطات و روابط شما یاری کند و به اعضای خانواده شما یاری کند که چگونه با هم کار نمایند.
• آموزش حل مسئله شناختی. هدف این نوع درمان یاری به کودک شما برای شناسایی و تغییر الگو های فکری است که منجر به مسائل رفتاری می گردد. حل مشکل مشارکتی - که در آن شما و فرزندتان با هم کار می کنید تا راهکار هایی را پیدا کنید که برای هر دوی شما مفید باشد - می تواند به بهبود مسائل مربوط به ODD یاری کند.
• آموزش مهارت های اجتماعی. بعلاوه ممکن است فرزند شما از درمانی بهره مند گردد که به او یاری می نماید انعطاف پذیرتر باشد و یاد بگیرد که چگونه با همسالان خود تعامل مثبت و مؤثرتری داشته باشد.

به عنوان بخشی از آموزش والدین، ممکن است یاد بگیرید که چگونه رفتار فرزندتان را مدیریت کنید:

• ارائه دستورالعمل های واضح و پیگیری عواقب مناسب در صورت احتیاج
• شناخت و تمجید از رفتار های خوب و ویژگی های مثبت فرزندتان برای ترویج رفتار های مطلوب

اگرچه بعضی از تکنیک های فرزندپروری ممکن است عقل سلیم به نظر برسند، اما یادگیری استفاده مداوم از آن ها در روبروه با مخالفت ها آسان نیست، به خصوص اگر عوامل استرس زا دیگری در خانه وجود داشته باشد. یادگیری این مهارت ها مستلزم تمرین روتین و صبر است.

مهمترین چیز در درمان این است که شما عشق و پذیرش مداوم و بی قید و شرط را نسبت به فرزند خود نشان دهید - حتی در شرایط سخت و مخرب. زیاد به خودت سخت نگیر این فرآیند حتی برای صبورترین والدین نیز می تواند سخت باشد.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

در خانه، می توانید با تمرین این راهکار ها، رفتار های مشکل ساز اختلال نافرمانی مقابله ای را کنار بگذارید:

• رفتار های مثبت فرزندتان را بشناسید و تحسین کنید. تا جایی که ممکن است تعیین باشید، مثلاً من واقعاً از روشی که امشب در جمع کردن اسباب بازی هایت یاری کردی، خوشم آمد. ارائه پاداش برای رفتار مثبت نیز ممکن است یاری کند، به خصوص در خصوص بچه ها کوچکتر.
• رفتاری را که دوست دارید فرزندتان داشته باشد الگو کنید. نشان دادن تعاملات مناسب و الگوسازی رفتار مناسب اجتماعی می تواند به فرزند شما یاری کند تا مهارت های اجتماعی را بهبود بخشد.
• نبرد های خود را انتخاب کنید و از جنگ قدرت اجتناب کنید. تقریباً همه چیز می تواند به جنگ قدرت تبدیل گردد، اگر اجازه دهید.
• با دادن دستورالعمل های روشن و مؤثر و اجرای پیامد های منطقی منسجم، محدودیت ها را معین کنید. در خصوص معین این محدودیت ها در مواقعی که با یکدیگر روبرو نیستید بحث کنید.
• با ایجاد یک برنامه روزانه ثابت برای فرزندتان، یک برنامه روتین تنظیم کنید. درخواست از فرزندتان برای یاری به توسعه این روال ممکن است مفید باشد.
• با ایجاد یک برنامه هفتگی ثابت که شامل وقت گذرانی شما و فرزندتان با هم می گردد، در زمان خود با هم بسازید.
• با شریک زندگی خود یا سایر اعضای خانواده خود کار کنید تا از رویه های انضباطی منسجم و مناسب اطمینان حاصل کنید. بعلاوه از معلمان، مربیان و سایر بزرگسالانی که وقت خود را با فرزندتان می گذرانند، یاری بگیرید.
• یک کار خانه را که لازم است معین کنید و تا زمانی که کودک آن را انجام ندهد، انجام نمی گردد. در ابتدا، بسیار مهم است که فرزند خود را با کار هایی آماده کنید که به نسبت آسان به دست می آیند و به تدریج در انتظارات مهم تر و چالش برانگیزتر ترکیب می شوند. دستورالعمل های واضح و آسان برای دنبال کردن را ارائه دهید.
• از همان ابتدا برای چالش ها آماده باشید. در ابتدا، احتمالاً فرزند شما همکاری نخواهد کرد یا از واکنش تغییر یافته شما به رفتارش قدردانی نخواهد کرد. انتظار داشته باشید رفتار در روبروه با انتظارات تازه به طور موقت بدتر گردد. ثابت ماندن در روبروه با رفتار های چالش برانگیز، کلید موفقیت در این مرحله اولیه است.

با پشتکار و ثبات، کار سخت اولیه اغلب با بهبود رفتار و روابط نتیجه می دهد.

مقابله و حمایت

این چالش برانگیز است که والدین کودکی با اختلال نافرمانی مقابله ای باشید. سوال بپرسید و سعی کنید به طور موثر نگرانی ها و احتیاج های خود را با تیم درمان در میان بگذارید. برای یاری به مدیریت پریشانی خود، برای یادگیری راهبرد های مقابله ای، برای خود و خانواده خود مشاوره دریافت کنید. بعلاوه در پی و ایجاد روابط حمایتی و یادگیری روش های مدیریت استرس برای یاری به گذر از زمان های سخت باشید.

این استراتژی های مقابله ای و حمایتی می تواند به نتایج بهتری برای فرزند شما منجر گردد، زیرا شما آمادگی بیشتری برای مقابله با رفتار های مشکل دار خواهید داشت.